Zoals je kan zien heb ik een keer een heel ander soort blog als normaal. Het leek mij leuk om wat te schrijven over hoe ik bij het idee kwam om als au pair naar Italië te gaan en hoe het hier in zijn werk gaat.

• Studie

Dit jaar heb ik de opleiding pedagogisch medewerker afgerond. Normaal gesproken heb je na het afronden van je studie eigenlijk twee ''standaard'' keuzes; of je gaat full time werken óf je gaat een (vervolg) studie volgen. Natuurlijk heb ik aan beide opties gedacht.

Bij full time werken had ik het idee dat je ''echte leven'' gaat beginnen. Dat ik dan vast kom te zitten in de routine van elke dag werken en dat is het dan. Natuurlijk gaat de dag komen dat ik een full time baan ga nemen en mijn ''echte leven'' gaat beginnen, maar voor nu had ik het gevoel dat er nog zoveel meer te doen en te zien is. Dat er zoveel dingen zijn waar ik nu ik nog jong ben de kans voor heb, dingen die je niet meer kan of gaat doen wanneer je eenmaal een full time baan heb en je ''echte leven'' is begonnen.

Daarnaast heb ik natuurlijk ook gedacht om een vervolg studie te gaan volgen. Ik heb nagedacht wat ik wilde, maar eigenlijk wist ik het niet zo goed. Ook wist ik niet zo goed of ik nog wel 4 tot 6 jaar full time naar school wilde gaan. Natuurlijk waren er een aantal opties die mij aanspraken, maar het voelde allemaal als net niet.

• Au pair

Eigenlijk sinds ik met mijn opleiding begon heb ik gezegd dat ik een jaar naar het buitenland wilde om als au pair te werken. Op dat moment dacht ik aan Amerika. Waarom ik aan Amerika dacht is eigenlijk heel simpel; dit is een van de meest voor de hand liggende keuze als je denkt aan het worden van een au pair. Daarnaast was er een informatie dag op school over au pair worden, en dat bureau werkte alleen met Amerika als land. Maar dat is dan in het begin van je studie. In drie jaar veranderd er veel en eigenlijk verwaterde mijn plan een beetje.
Je krijgt relaties, je word volwassen en vind altijd wel een rede waarom het toch niet zo goed idee zou zijn om au pair te worden. Waarom zou je naar de andere kant van de wereld gaan terwijl je hier een relatie, vrienden en familie heb? waarom zou je dat risico nemen als je leven hier eigenlijk zo ''perfect'' is?

Uiteindelijk kwam er een moment waarop ik besefte dat mijn leven niet zo perfect is als ik dacht. Begrijp mij niet verkeerd; Ik heb een super familie, super vrienden die alles voor mij zouden doen, waar ik 100% op kan vertrouwen en altijd op kan terug vallen. Maar ik heb ook mijn eigen dromen en de enigste die deze dromen kan waar maken ben ik zelf.

Uiteindelijk kom je op een punt dat je een beslissing moet gaan maken. Tijdens het maken van deze beslissing kan je aan al de mensen om je heen denken óf je kiest hierbij voor jezelf. Ik besloot voor mijzelf te kiezen, mijn droom die al 3 jaar door mijn hoofd ging waar te maken. En ja op zo moment neem je het risico om de mensen te verliezen die het niet met jouw keuze eens zijn, wat op dat moment heel lastig is maar die mensen die je op dat moment verliest zijn het niet waard.
Ik besloot dat ik mijn droom wilde waar maken. Ik ga dit risico nemen. Ik word een au pair.

Maar nee niet in Amerika. Hoe gaaf Amerika ook is, het sprak mij gewoon niet aan om hier heen te verhuizen voor een langere tijd.

• Italië

Vanaf jongs af aan vertrokken wij in de zomer met de auto naar Italië. En ik denk dat hier mijn liefde voor het land, de taal en het eten is ontstaan. Elke keer wanneer we daar aankwamen voelde het als thuis komen. De keuze naar welk land ik wilde vertrekken was dan ook snel gemaakt. Zo gezegd zo gedaan.
Samen met papa en mama ben ik naar een informatie dag van Travel Active geweest en heb mij gelijk aangemeld voor het Au pair programma in Italië.

Mijn ouders hebben vanaf het begin gelijk achter mij gestaan en mij gesteund om mijn droom waar te maken. Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is, als je dochter voor een jaar in een ander land woont en je haar los moeten laten. Maar dit hebben zij geen seconde laten merken, ze hebben altijd gezegd; als je de kans heb moet je het zeker doen, wij vinden het alleen maar heel leuk voor je. En hier ben ik hun echt super dankbaar voor, mede door hun heb ik de kans om mijn droom waar te maken!

• Mijn gastgezin

Toen ging het toch echt beginnen; mijn profiel stond online in Italië. Dit betekende dat ik vanaf nu in contact kon komen met eventuele gastgezinnen. Dit moment was voor mij wel spannend, ik bedoel je moet via de mail en Skype een gezin gaan uitkiezen waar je het aankomende jaar dag in dag uit mee gaat samen leven. Hoe weet je zeker of je voor het goede gezin heb gekozen? Zeker weten doe je nooit, maar ergens voel je gewoon wanneer je het juiste gezin heb gevonden.
Eigenlijk ging het bij mij heel snel, het derde gezin waarmee ik in gesprek kwam is het geworden.

Ik woon nu midden in het centrum van Bologna en heb het super getroffen met mijn gezin. Ik woon samen met mijn Hostmom en haar zoontje(L) van 7 jaar. Van dinsdag tot en met donderdag zijn opa en oma ook in Bologna om voor mijn hostchild te zorgen. Mijn werkdagen verschillen heel erg.
Ik zorg er in ieder geval elke ochtend voor dat L s'ochtends op staat, klaar is voor school en op tijd in de schoolbus zit. Op maandag en vrijdag middag haal ik L uit school en ben ik samen met hem tot om 8 uur de moeder thuis komt. Daarnaast werk ik een aantal avonden per week en vaak 1 keer per week een nachtdienst. Wanneer L op school zit of bij opa en oma is ben ik vrij.

• Het leven als een au pair in Bologna

Zoals misschien een aantal mensen wel weten staat in Bologna de oudste universiteit van Europa. Dit betekend dat er heel veel studenten vanuit verschillende landen in Bologna een studie volgen, wat dus betekend dat er heel veel jongeren zijn. Het is als Au pair in Bologna dus niet heel lastig om mensen te ontmoeten. Ook worden er vaak tandem avonden georganiseerd waarin je in contact kan komen met verschillende mensen en elkaar kan helpen met het leren van verschillende talen.
Daarnaast zitten er ook heel wat au pairs in Bologna waarmee je in contact komt via speciale Facebook groepen. Ja in het begin vond ik het wel raar om een ''advertentie'' te moeten plaatsen om vrienden te zoeken, maar als au pair moet je alle kansen grijpen om vrienden te maken en is dit heel normaal om te doen. Het is fijn om met andere au pairs te praten als je tegen dingen aan loopt, omdat hun in dezelfde situatie zitten als jij.

Daarnaast heb je als au pair veel vrije tijd waarmee je kan doen wat jij wilt. De meeste vrije tijd vul ik in door met vrienden koffie te drinken of te lunchen, ook gaan we regelmatig s'avonds een drankje doen. Daarnaast heb ik het plan om vanaf het nieuwe jaar door Italië te gaan reizen (goede voornemen; check). Ook vul ik mijn dagen in met mijn Italiaanse taal cursus.
En nee, niet elke dag is rozen geur en maneschijn. Ook ik heb mijn dagen waarop ik mijn familie en vrienden ontzettend mis, maar ik krijg er aan de andere kant zoveel voor terug. en tot nu toe heb ik zeker geen moment spijt gehad van mijn keuze.

Elke dag besef ik weer hoeveel geluk ik heb dat ik dit kan doen; leven in een ander land, kennis maken met een andere cultuur, een andere taal en bovenal heel veel genieten van al het moois dat ik mee maak hier. En nee het komt echt niet allemaal vanzelf aanwaaien, maar stap vooral is uit je comfort zone, want dat levert de mooiste herinneringen op!