Dit was het dan!

Vanochtend ging de wekker al vroeg. Snel de laatste dingentjes gedaan en dan was het toch echt zo ver... het was tijd om te vertrekken.
Zondag werd mijn hostchild heel boos om niks, ik vroeg hem wat er aan de hand was en zijn antwoord was; ''het is nog twee dagen'' ''wat is nog twee dagen L?'' ''dat jij weg gaat'' ''ben je daarom boos?'' ''ja ik wil dat niet en ik ben heel verdrietig'' .. dit was wel even een moeilijk momentje waarop ik besefte wat ik achter ging laten. Gelukkig kwam die gister weer naar me toe en zei hij '' weetje Daimy, mama en ik komen gewoon naar Nederland jou opzoeken, dus het is wel goed zo''.
Toch was het vanochtend toch wel heel moeilijk om afscheid te nemen. Na 8 maanden samen te leven met mensen die je echt behandelen als hun familie, is het alsof je je eigen familie achterlaat.
Aangekomen op het vliegveld had ik natuurlijk weer teveel bagage, dus dat werd nog even extra bij betalen haha. En dan nu, zit ik te wachten op mijn vlucht naar huis. Na 8 mooie maanden ga ik Bologna verlaten en terug naar Nederland.


Augustus was het dan eindelijk zover; Ik vertrok naar Italië. 2 weken voor mijn vertrek werd ik nog verrast met een surprise party, waar ik écht helemaal niks vanaf wist. Ik was namelijk druk bezig met het organiseren van mijn eigen afscheidsfeestje voor het weekend erna. Na het afscheidsfeestje ging de tijd heel snel en voor ik het wist was het dan zover.


De laatste week voor mijn vertrek begon ik toch wel heel erg te twijfelen, natuurlijk liet ik dat niet merken en was mijn antwoord op vragen als: ''heb je er al zin in'' altijd steen vast ''JA!''. Diep van binnen dacht ik ''waarom was ik hier ook al weer aan begonnen''. Waarom ben ik hier aan begonnen was de vraag die dagelijks door mijn hoofd ging. Waarom ging ik naar een ander land waar ik de taal niet van sprak?, waarom ging ik leven in een familie die ik niet eens kon?, waarom laat ik mijn vrienden en familie achter en ga ik helemaal alleen weg? Ja de antwoorden wist ik zelf ook niet zo goed. Ondanks dat ik er natuurlijk super goed over nagedacht had, voelde het een beetje als '' weer een impulsieve Daimy actie''. Maar goed, er was geen weg terug en daar ging ik dan.. op naar Italië.

S'ochtends begon het met het afscheid van Lindy, Nick en ook Celine kwam nog even naar mijn huis, en nee dit afscheid was niet geheel zonder tranen haha. Gelukkig gingen papa en mama nog mee en konden we eerst nog ''genieten'' van een weekje vakantie. Genieten heb ik bewust tussen haakjes gezet want voor mij was het alles behalve genieten, en ik was dan ook niet te genieten haha. Daar komen we dan gelijk bij mijn eerste excuses; Sorry pap en mam voor deze ''gezellige'' vakantie. En daar kwam dan het moment, de vakantie was over.. papa en mama gingen terug naar Nederland en lieten mij achter


En daar begon mijn avontuur dan. En nog steeds had ik in de eerste twee weken mijn twijfels over of dit wel de goede keuze was. Het kind was nog bij zijn vader, waardoor ik dus nog niet begon met werken en de moeder was vooral veel aan het werk. Ja ik zat dus hele dagen alleen. Af en toe ontmoette ik al wat nieuwe au pairs of ging ik een rondje door de stad lopen. Maar ik zat vooral met het gevoel van ''wat doe ik hier''. Natuurlijk liet ik dit niet echt merken en vertelde ik iedereen dat ik het gewoon leuk had.


En toen kon mijn avontuur echt beginnen. Eindelijk na twee lange weken kwam het kind thuis. Een beetje verlegen maar wel met een voorzichtige knuffel werd ik begroet. Nadat ik een lego pakket cadeau had gegeven was het ijs gelijk gebroken en begon mijn avontuur met het samen in elkaar zetten van de lego. Vanaf dit moment voelde ik dat het goed zat en begon ik elke dag steeds een beetje meer te genieten van mijn avontuur. Al heel snel ontmoette ik heel veel mensen en kreeg ik het vooral druk met uitgaan haha. Ja de eerste weken ging ik bijna dagelijks uit met daarbij de nodige alcohol en bestond mijn leven vooral uit feesten (sorry pap, mam en opa) en wanneer het kind overdags op school zat uit koffie drinken en bijslapen.
Een maand later was ik jarig, ik had al heel wat vrienden gemaakt dus alleen zou ik zeker niet zijn op mijn verjaardag. Uiteindelijk een onvergetelijke verjaardag gehad. En ook door de mensen in Nederland was ik niet vergeten en werd ik overspoeld met kaartjes en pakketjes!


Er zijn tijdens geweest waarin ik mij echt wel een aantal keer ''verloren'' heb gevoeld. Dit kwam dan vooral door de taal die ik nauwelijks verstond en sprak. Hierom besloot ik dus op Italiaanse les te gaan. De eerste 2 maanden ging ik 4 dagen in de week naar de Italiaanse les en daarnaast hadden we om de week in het weekend een meeting waarbij je kon oefenen in de praktijk met Italianen. Na deze twee maanden heb ik nog een vervolg cursus gevolgd waarbij ik 2 dagen in de week naar de Italiaanse les ging en zoals bij de vorige cursus; om het weekend naar de meeting. Hierdoor ging het verstaan van de taal al vrij snel heel goed, het spreken had wat langer de tijd nodig maar ook dat gaat tegenwoordig (redelijk) goed. Ook had ik hierdoor iets meer ritme in mijn dagen gekregen en nam het uitgaan al een beetje af... van 7 dagen naar 5 haha;)


In Oktober vroeg mijn hostmom mij op een (vrije)dag om thuis te blijven want er zou een pakketje bezorgt worden. Eigenlijk had ik andere plannen met mijn dag, maar oke als zij het wilt zal ik wel thuis blijven. Opeens werd ik gebeld op facetime door mijn zus, niet zo gek want dit deden we regelmatig. Toen ik opnam zag ik dat Nick en zij voor mijn deur stonden en vroegen om de deur open te maken. Verrast rende ik snel naar beneden en daar waren Lindy en Nick dan. Hele gezellige dagen gehad met zijn drieën. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en die dag brak voor mijn gevoel veel te snel aan. Dit was dan ook het eerste moment waarop ik het een soort van moeilijk had. Ik voelde mij alleen en had even wat daagjes nodig om mijn weg weer te vinden. Gelukkig gebeurde dit heel snel en had ik het zo als altijd weer heel erg naar mijn zin.. misschien iets te erg en ging ik weer volop door met feesten.


De week nadat Lindy en Nick naar huis zijn gegaan kwam het volgende bezoek alweer; Celine kwam mij opzoeken. Super fijn om weer even een paar dagen met je beste vriendin door te brengen. Ondanks dat ik het natuurlijk jammer vond dat ze naar huis ging, was ik niet echt verdrietig want... Ook ik ging 3 dagen later naar huis voor een aantal dagen. Het kind was bij zijn vader en ik besloot last minute om voor een weekje naar huis te gaan.


Toen ik terug kwam ging ik vrij snel reisjes maken en dingen bezoeken. Onder andere Parma, Florence, Ravenna en Fico Eataly. Nog steeds genoot ik elke dag vol op van het leven als au pair. Echter ging ik niet meer elke dag uit, want ook ik kreeg een ''helder'' moment waarin ik bedacht dat dit niet helemaal goed kon zijn. Daarnaast was het ook mijn normale leven geworden en voelde het niet echt meer als een feestvakantie haha.


Toen kwam kerst er aan en ging ik voor twee weken naar huis. Een paar weken voor de kerst kreeg ik voor het eerst last van een soort van heimwee. Ik zocht hier niet veel achter en ging gewoon door met mijn leven. Wat mij vooral dwars zat was dat ik zoveel vrije tijd had waarmee ik niks deed. Ik had het gevoel zoveel te kunnen met deze tijd, maar aan de andere kant zat ik vast in het niks doen en had ik geen motivatie om ook maar iets te ondernemen. Toen was het kerst en ging ik twee weken naar huis. Tijdens deze weken heb ik heel erg nagedacht over wat ik echt wil en wat ik kan doen met mijn tijd. Ik besloot om een thuis studie te starten om zo mijn tijd in te vullen. Toen ik na twee weken terug kwam naar Bologna, moest ik echt weer even mijn plekje terug vinden en had ik het oprecht even moeilijk. Maar zoals ik al eerder benoemd heb in een andere blog, dacht ik er op dit moment absoluut niet aan om te stoppen! en is dit ook niet mijn rede geweest om eerder te stoppen. Daarnaast had ik uiteindelijk mijn plekje ook weer gevonden in Bologna en genoot ik weer volop van het leven hier.


Gelukkig had ik ook nog iets om naar uit te kijken in Februari; Ik ging op wintersport!
Eindelijk na heel veel jaar niet geskied te hebben ging ik samen met Lorena en Catherine op wintersport. Super gezellig weekend gehad om nooit meer te vergeten. En zoals gewoonlijk heel wat meegemaakt met zijn 3e hahaha. Na de wintersport hadden we de smaak aardig te pakken en gingen we gelijk de zondag daarna nog gezellig een dagje skiën in Italië. Wat was het heerlijk om weer te skiën!


Begin Maart werd ik door opa en oma uitgenodigd om naar Venetië te komen, zodat ze mij konden laten zien waar hun vandaan komen en zodat ik een andere kant van Venetië kon zien, in plaats van alleen de toeristische kant. Ook dit was weer iets waardoor ik besefte hoeveel geluk ik heb gehad met de familie waarin ik terecht ben gekomen.


En vanaf toen is de tijd toch wel heel snel gegaan. En is vandaag het moment waarop ik mijn avontuur ga afsluiten en terug vlieg naar Nederland. Waar ik eerst alleen maar heel blij was en heel veel zin had om aan alles in Nederland te beginnen, is het nu toch ook wel een beetje eng; terug keren naar je ''oude'' leven, dat er totaal anders zal uitzien dan het leven dat ik achterliet in Augustus. Ook is het heel moeilijk om de plek wat het afgelopen jaar mijn thuis was achter te laten. Afscheid te moeten nemen van mijn familie en alle vrienden die ik hier heb ontmoet, sommige waarvan ik weet dat het lastig wordt om ze nog eens te zien. Aan alles zit twee kanten; onwijs zin in alle dingen die komen gaan, verdrietig om het leven dat ik hier achter mij ga laten.


Ik heb geen moment spijt gehad van deze keuze. En ondanks dat ik mindere dagen heb gehad, soms mijn familie en vrienden ontzettend mistte, de zorg voor een 7 jarig jongentje niet altijd makkelijk is; heb ik van elk moment genoten. Zoveel kansen gehad om dingen te kunnen zien en dingen te kunnen leren én ontzettend veel speciale mensen heb kunnen ontmoeten.
Ik ben mijzelf een aantal keer flink tegen gekomen, maar heb hier alleen maar heel veel van geleerd. En waar ik eerst vertrok omdat ik geen studie meer wilde volgen en niet full time wilde gaan werken, heb ik hier de tijd gehad om goed na te denken wat ik wil én doe ik het straks beide haha.


Nu is de tijd aangebroken dat ik het leven hier achter mij ga laten en terug ga naar Nederland. één ding weet ik zeker; Het is voor mij super goed geweest om dit een aantal maanden te doen. Zelfstandig moeten zijn en mijn eigen weg te moeten vinden, en niet zomaar alles voor elkaar te krijgen door een paar keer met mijn ogen te knipperen en lief te lachen naar mijn ouders haha.
Ik kom terug met heel veel mooie herinneringen, ik heb er een tweede familie bij gekregen, vrienden gemaakt van over de hele wereld en had dit zeker voor geen goud willen missen!

Reacties

Reacties

Mam

Wauw daim zo supertrots hoe jij alles verwoord en hoe je alles heb gedaan deze 8 maanden. Je feestjaar neemt niemand je meer af , en indd weer een hoop vrienden en familie erbij gekregen.. nu gaat het volwassen leven beginnen

Ily

Bedankt voor al jou verhalen waar ik echt van heb genoten.
Wens je heel veel succes met alles wat je nu in Nederland wil gaan ondernemen.
Het ga je goed ! Warme knuffel

Anja van Pieterson

Wat een leuk verslag van jou tijd in Bologna. Vind het onwijs stoer hoe je deze tijd in je leven hebt aangepakt om ontdekken wat je verder met je leven wil gaan doen. Ga zo door Daimy dan kom je er wel !!!! ??

Stefanie

Wauw! Mooi daim! Ik denk dat je in de toekomst heel blij gaat zijn met alles wat je in de afgelopen maanden geleerd hebt, met name over jezelf! You go girl!

Willem

Daim,
weer een fantastisch verhaal van je. Zo beeldend geschreven.
Zie je weer snel op een van de vele verjaardagen in de aankomende maand.
Goede reis en tot snel.

tante Wil van Dijk

Ik hoorde dat je een mooie baan in NL aangeboden kreeg zal wel even moeilijk kiezen geweest zijn om alles in Bologna achter te laten. Je hebt in ieder geval veel meegemaakt en ik denk wel dat je het Italiaans nu beter beheerst dan oom Wim en ik. Veel succes in je nieuwe baan!

Dick

Super leuke verhalen gelezen van je met heel veel diepgang erin! Welkom terug in Nederland.
Zal wel wennen worden voor je en je familie natuurlijk. Veel plezier en succes in je nieuwe baan!!!!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active